Hatırlıyorum Seni
Sol Tarafımın Sahibiydin Sen
Sol Tarafımda Yaşıyordun Benimle Beraber
Lunaparkta Terkedilmiş Çocukluğumdun Benim
Üstü Başı Yırtık, Gözyaşına Düşkün Bir Çocuk
Ellerimi Sahiplenince Yaşamaya Başlamıştım
Seninle Hep Çocuk Kalmak İsterdim
Ama Büyüdüm, Büyüttün Bizi
Acılarda Bizimle Büyüdü, Özlemlerde
Ayrılığıda Tatmak Varmış
İlk Önce Beni
Sonra Bu Şehri Terkedişini Unutamıyorum
Son Kez Görmek İçin, Uğurlamaya Bile Gelmiştim Seni
Tabi Senin Haberin Yok, Uzaktan Gözlüyordum Hasretini
Klasik Bir Vedadan Öteydi Bu
Normal Bir Ölümden Beter!
Sana Ait Kelimelerimi Sayarken Dudaklarım
Gözlerimden Akan Her Yaş ‘Gitme’ Diye Çığlıklar Atıyordu
Duymuyordun, Duymamalıydın Zaten
Bensiz Bir Hayatı Seçmiştin
İlk Vapuru Kaçırdığın Zaman
Gözlerimi Görmeni İsterdim
Gözyaşlarımdan Akan Dualar Kabul Olmuştu Sanki
Seni Birgün Daha Fazla Görebilecek
Birgün Daha Fazla Umutlanacaktım
Kolay Değil!
Her Defasında Bizi Mutluluğa Götüren Vapur
Bu Sefer Bizi Öyle Bir Vuslata Terkedecekti ki
Hiç Bir Gelişi Bizi Birleştirmeyecekti
Bu Kısa Sevinçlerimden Sonra
Gidişinin İlk Adımları Acılarımı Öyle Acıttı ki
Hiç Bir Gözyaşı Anlatamaz
Hiç Bir Duygum Kefil Olamaz
Ahh! Çocukluğum Benim!
Biliyor musun?
Sahiplendiğin Ellerimi Bırakıncaya Kadar
Hiç İnanmamıştı Yüreğim, Gideceğine! …